De foto is van zomer 2007 in Italië.
Aangezien mijn hoofdbeharing niet meer is wat ze was, liep ik geregeld met een ja-hoe-noem-je-die-ook-alweer op. Het was erg heet, die zomer.

De schoolcursus ’69-’70 was mijn eerste op het toenmalige Gereformeerd Lyceum/Havo.
Ik kwam toen met mijn pas in Meppel verworven Mulo-A-met-wiskunde(!)diploma terecht in G3A, tussen klasgenoten die op drie na allen twee jaar jonger waren dan ik.
Het klinkt wat stom, maar ten diepste had ik geen idee waarom ik naar het gymnasium was gegaan. Oké, ik hield van talen en was er ook redelijk goed in, maar nagedacht over een beroep had ik amper. Dat kon altijd nog wel, meende ik. Eigenlijk volgde ik vrij klakkeloos de voetsporen van mijn broer Koos, die datzelfde traject inmiddels had afgelegd en zijn diploma al op zak had.
(Overigens was het in die tijd nog redelijk voor de hand liggend dat je als jongen met je gymdiploma-A richting Kampen vertrok. Op z’n minst overwoog je dat reisdoel grondig gedurende geruime tijd. Het gymnasium kreeg in de beginjaren immers nog geen subsidie en werd mogelijk gemaakt door financiële offers van het voornamelijk gereformeerd vrijgemaakte kerkvolk. Dat mocht men er ook wel iets voor terug verwachten. Toch?)

Ik heb er veel geleerd, maar het kwam me niet aanwaaien. Het heeft me aardig wat zweetdruppeltjes gekost om mee te komen. Uiteindelijk ging het me toch wat boven de pet, en na wat hakken-over-de-slootwerk bleef ik zitten en belandde van G5 in V5. Zo raakte ik bij ‘jullie’ in de klas verzeild. Eerlijk, ik wist toen niet wat me overkwam. Ik mocht nota bene een vakkenpakket kiezen en kwam terecht in een zee van vrije tijd, in een oceaan van rust. Het klinkt wat overdreven, maar zo ervoer ik het wel. Toen kwam er ook ruimte voor een ‘Brulboei’ en voor de organisatie van drie Grote Avonden - voor het eerst in onze eigen aula. Voor klassen- en andere grootschalige feesten! Het was een leuke tijd, waaraan ik met veel plezier terugdenk.

Twee weken na de laatste examendag in ’74 was ik al in militaire dienst in Zuidlaren en kreeg ik in Veldhoven als pantserinfanterist een opleiding tot boordschutter. Veertien maanden later kon ik gelukkig vervroegd afzwaaien om met een studie Nederlands te beginnen aan de RUG.

In 1976 ben ik getrouwd met Ria Vos, die ik al eerder tijdens een logeerpartij bij Marten de Vries in Delfzijl had leren kennen – nogmaals dank, Marten! We hebben zes kinderen: Janine (32), Frits (30), Geerke (29), Marijke (26), Anne Carien (op tweejarige leeftijd op nieuwjaarsdag ’87 overleden) en Bouke Jan (20). Ook hebben we vier kleinkinderen. Onze kinderen zijn, net als wij, behoorlijk honkvast. Ze wonen allemaal ook in Bedum; alleen Bouke Jan is nog bij ons thuis. Om de week komen ze woensdagsavonds met z’n allen bij ons eten. Gezellige boel is dat.

Sinds januari 1980 geef ik Nederlands aan het Gomarus College in Groningen, de laatste jaren alleen in de bovenbouw havo en vwo.

Vol bewondering heb ik inmiddels de website bekeken en gelezen. Ronduit inspirerend vind ik ook dat toch in een redelijk vroeg stadium allerlei mensen al hun verhaal geschreven hebben. Daarom wil ik uiteindelijk ook niet achterblijven. Dit is te mooi om niet aan mee te doen.

Naam: Corrie Ellen. Nu natuurlijk niet meer. Al meer dan 31 jaar mevrouw de Vries. Wie had dat ooit gedacht. Ik niet. In elk geval toen niet. Ik vond Henk toen eigenlijk maar een beetje een saaie vent. Maar ja, het kan verkeren! Ben toch voor hem gevallen, toen ik hem wat beter leerde kennen. Hij was toch interessanter dan ik dacht. En liever. En leuker.

Ik had mij ingeschreven voor een rechtenstudie. Heb verschrikkelijk veel plezier beleefd aan die tijd, maar studeren kon ik niet. Dat had ik nog nooit gedaan. Ook niet op het Lyceum. Altijd alles met de hakken over de sloot. (Één jaar zelfs met bijles en hulp van Bea)

Studeren lukte niet dus ben ik aan het werk gegaan. Eerst 2 jaar op het gemeentehuis van Haren, daarna nog 1 jaar op het inschrijvingsbureau van de universiteit. Toen zijn Henk en ik getrouwd (1978).

We begonnen samen aan de Baanstraat in Groningen. Een superleuk klein schipperswoninkje. Daar hebben we toch nog 5 jaar gewoond en onze oudste 3 kinderen zijn daar geboren. Toen de jongste van de drie in het ledikantje in de inloopkast moest slapen, gingen we toch maar uitkijken naar een wat groter huis. We kwamen in Beijum terecht. Een mooi nieuw huis met 3 slaapkamers, waar Henk er al snel 2 bij heeft gebouwd. Op zolder. Een echte klusser werd hij.
Ik was toen fulltime huisvrouw. We kregen nog 4 kinderen. Ons zesde kindje is bij de geboorte overleden. Dat was een verdrietige periode in ons leven.
De kinderen werden groter en namen steeds meer plek in dus moesten we weer op zoek naar een wat groter huis. In de stad was alles te duur, dus dan maar in de provincie gezocht. En dat is geweldig goed gelukt. We vonden een groot huis, waar wel nog het nodige aan moest gebeuren. Nou, dat hebben we geweten. We zijn verhuisd in 1994 en het is nu 2009 en het huis is nog niet af. Maar wat wel af is, is ook erg mooi geworden. We hebben nu een huis met 7 slaapkamers, 2 badkamers (3e in de maak) en nog maar één kind in huis, dat volgend jaar ook de deur uitgaat! Lekker slim allemaal.

Maar goed we wonen dus in Middelstum. Een prachtig dorp 20 km. boven Groningen. Het is er heerlijk wonen. Tussen de weilanden en de koeien. Lekker rustig.

Beroep en werkgever:
Jarenlang ben ik huisvrouw geweest. Tot ik wel iets erbij wilde doen. Ik werd oppasmoeder, dat doe ik nu nog steeds zo'n 6 uur in de week. Ook heb ik 5 jaar bij de thuiszorg gewerkt. Bij leuke mensen, maar het werk viel me zwaar dus ging ik toch nog maar een opleiding doen. Want zonder diploma kom je nergens aan een leuke baan.
Bij Scheidegger de opleiding administratief medewerker gedaan. Makkie! En direct een baan (via de overbuurvrouw).
Ik werk nu sinds een jaar op de administratie van het Luzac College in Groningen. Superleuk. Tussen allemaal jonge mensen. Heb het er geweldig naar mijn zin.

Nevenwerk, hobby's en/of interesses: Naast mijn werk doe ik elke week nog aan volleybal, competitie. En ik maak regelmatig tijd vrij om te lezen. Verder gaan we geregeld uit (eten, bioscoopje, theater, weekendje weg, wandelen).

Burgerlijke staat en evt. kinderen: Getrouwd dus en 6 kinderen: Janneke (getrouwd met Tim en woont in Utrecht), Arjen (bijna afgestudeerd, verkering met Vera, woont in Groningen), Ellie (getrouwd met Arjen, om het ingewikkeld te maken, woont ook in Groningen) , Annemarie (verkering met Tim, om het nog lastiger te maken, woont en studeert in Utrecht), Erik (geen vriendin, woont in Groningen, studeert in Leeuwarden), Rianne (woont nog thuis, gaat het liefst in Utrecht studeren).

Website-adres (als je er eentje hebt): hencdevries@live.nl

Een vermeldenswaardige gebeurtenis uit het leven: Teveel om op te noemen.

Engelien Zomer.
Ik zat op het GLG van 1968 tot 1973. Omdat ik bleef zitten in klas 5 en mijn ouders inmiddels verhuisd waren, heb ik eindexamen gedaan in 1975 in Amersfoort. Voor mij een heftige overgang:ik hoorde ineens nergens meer bij. Het enige leuke gevolg was dat ik in die klas in Amersfoort Jan de Haan (geboren en getogen in Groningen) ontmoette. Met hem ben ik nu bijna 29 jaar, voornamelijk gelukkig, getrouwd. Samen kregen we 4 prachtige kinderen en ook al weer 2 bijzondere schoonkinderen. Wij wonen in Arnhem, maar grappig is dat 3 van onze kinderen weer naar Groningen getrokken zijn om een studie te volgen. Groningen laat ons niet los, een rode draad door ons leven.
Kennelijk net als de meesten van jullie ben ik in een fase van mijn leven gekomen waarin er meer tijd is voor reflectie. En dan sluit de uitnodiging voor deze reünie daar naadloos bij aan. Het lijkt me heel leuk om herinneringen te delen, ervaringen uit te wisselen en te zien wat het leven met jullie allen heeft uitgespookt.
Ondanks dat ik de school niet samen met jullie heb afgemaakt, heb ik me toch altijd het meest verbonden gevoeld met jullie. Vijf jaar lief en leed, heftige vriendschappen en spannende klasseavonden: het zijn dierbare herinneringen.
Ik ben ervan overtuigd dat het ons mede gevormd heeft tot wie we nu zijn.
Ik hoop er te zijn op 13 juni!

Woonplaats: Zuidhorn

Beroep en werkgever: 'belastinginspecteur' (zoals dat in de volksmond heet), werkgever is het Minsterie van Financiën (Belastingdienst)

Nevenwerk, hobby's en/of interessen: nevenwerk: mag niet van mijn baas; wel met enige onregelmaat vrijwilligerswerk (momenteel: Cliëntenraad Huize Patrimonium in Groningen), maar in de loop van de jaren ook andere dingen gedaan (o.a. 2 x 4 jaar ouderling); hobby's: lezen, een beetje in de tuin prutsen, muziek luisteren (van alles wat, brede muzikale belangstelling); helaas te weinig tijd voor de hobby's, want:
Interesses: breed, heel breed;

Burgerlijke staat en evt. kinderen: gehuwd (met Ella Doornbos uit Zuidwolde, ook oud-Gomarus); kinderen: 4 (Arjan, 20; Bart, 18; Aline, 15, Robert,12); en dit kwartet geeft je als ouders weinig kans om je te vervelen.

Hallo allemaal,

Ik kan er waarschijnlijk op 13 juni a.s. niet bij zijn vanwege een vakantie.

Toch zal ik even iets schrijven over mijzelf, want ik vond het erg leuk om op de site over jullie te lezen.

Na het gymnasium heb ik de sociale academie in Zwolle gedaan, afdeling maatschappelijk werk. Daar heb ik ook Dory, mijn vrouw, leren kennen.
Vervolgens heb ik 3 jaren in het algemeen maatschappelijk werk gezeten en 10 jaren bij de Raad voor de kinderbescherming, het eerste in Harderwijk en het tweede in Alkmaar.
Inmiddels ben ik 17 jaren advocaat, waarvan de laatste 7 jaren in het strafrecht.

Dory en ik wonen nog steeds in Alkmaar. We hebben drie kinderen, alledrie jongens. De jongste is 26 jaar. Ze zijn de deur uit, dus Dory en ik wonen met z·n tweeën. Het lege-nest-syndroom is achterwege gebleven: het leven met zijn tweeën heeft ook zo z·n voordelen. Bovendien werken we allebei voltijds.
We zijn opa en oma van twee kleinkinderen. Ik ben nogal idolaat van hen, te erg volgens Dory.
Sinds ik samen met mijn oudste zoon een Ikea-garderobekast in elkaar gezet heb, is mij definitief duidelijk dat ik over mijn intellectuele hoogtepunt heen ben.

We zijn nog lid van de GKV, alhoewel er af en toe wat barstjes ontstaan. Wel zijn Dory en ik kerkelijk vrij actief. Je kunt dan bij mij denken aan dingen als (in de loop van de tijd) voorzitter van een schoolbestuur, ouderling, vertrouwenspersoon etc.

Veel tijd aan hobby·s besteed ik niet: tuin, fotograferen, muziek luisteren (barok, met name Bach), maar alles op een tamelijk primitief niveau.

In de loop van de jaren heb ik wel wat dieptepunten gehad, zoals een buikvliesoperatie van onze jongste zoon. Maar dat is allemaal gelukkig goed afgelopen.

Hoogtepunten waren uiteraard de geboorte van de kinderen en de kleinkinderen. Maar wat mij meer geraakt heeft dan dat ik gedacht had, waren de belijdenissen van de kinderen. Op dat moment besefte ik sterk de betrekkelijkheid van wat je zelf doet en vooral je afhankelijkheid.
En in die afhankelijkheid gaan we verder.

Waarschijnlijk zie ik jullie dus niet op 13 juni, a.s., maar wellicht een andere keer.